- Ratusz
- Kościół katolicki pw. Zesłania Ducha Świętego, pierwotnie ewangelicko-augsburski Świętej Trójcy
- Kamienica „scheiblerowska”
- Kamienica Izraela Sendrowicza
- Dom Jana Petera
- Kamienica Hugona Wulfsohna, następnie Zelmana Salomonowicza
- Kamienica Abrama Lubińskiego, następnie Berka Zajberta
- Siedziba banku „Wilhelm Landau”
- Kamienica Dawida Szmulewicza
- Kamienica Oskara Kona
- Kamienica Rafała Sachsa
- Kamienica Izraela Poznańskiego
- Kamienica Hermana Konstadta
- Grand Hotel
- Dom Towarzystwa Akcyjnego Ludwika Geyera
- Pałac Maksymiliana Goldfedera
- Kamienica Hugona Wulfsohna
- Kamienica Jana (Johanna) Petersilgego
- Dom Handlowy Emila Schmechela / Dom Buta
- Kamienica Szymona Goldbluma
- Magazyn konfekcyjny firmy „Schmechel i Rosner”, później cukiernia „Esplanada”
- Pałac Juliusza Heinzla wraz z kamienicami Towarzystwa Akcyjnego Manufaktur Bawełnianych Juliusza Heinzla
- Kamienica Wilhelma Tugemanna
- Kamienica Aliny i Gustawa Schichtów
- Pałac Juliusza Kindermanna
- Kamienica firmy „Krusche i Ender”
- Pałac Gustawa Adolfa Kindermanna
- Kamienica Ryszarda Bechtolda
- Kamienica Adolfa Żadiewicza/ Pomnik kamienicy
- Kamienica Ottona Schultza / „Paradyż”
- Pałac Ewalda Kerna
- Kamienica Rachmila Bronowskiego, następnie Naftala Bukieta
- Kamienica Tomaszowskiej Fabryki Sztucznego Jedwabiu
- Kamienica Izaaka (Icka) Grossleita (Groslajta)
- Kamienica Jakuba Wojdysławskiego
- Dom Józefa Johna
- Kamienica Wilhelma Landaua i Henryka Koschesa
- Kamienica Emila Millera
- Pałac Augusta Härtiga
- Fabryka Markusa Silbersteina
- Dom Gottlieba Bära (Baera, Beera)
- Pałac Schweikertów
- Bazylika archikatedralna pw. św. Stanisława Kostki
- Pałac Karola Wilhelma Scheiblera syna
- Pałac Karola i Emila Steinertów
- Kamienica towarzystwa „Betania”
- Kościół ewangelicki św. Mateusza
- Willa Gustawa Geyera, dawny „Dom Zabaw”, Biała Fabryka, Dom Ludwika Geyera
- Budynki zakładów Ludwika Geyera
ŁÓDŹ ZACHWYCAJĄCA ULICĄ PIOTRKOWSKĄ
Piotrkowska 175
Kamienica Ottona Schultza / „Paradyż”
Kamienica o masywnej formie łączącej cechy neobarokowe z modernistycznymi tendencjami do uproszczeń i ograniczenia detalu. Wzniesiona została w latach 1911-1913 przez Ottona Schultza według planów Stanisława Józefa Landaua na posesji o długiej historii, na której tyłach przez kilkadziesiąt lat funkcjonował dom zajezdny z ogródkiem rozrywkowym i teatrem, o nazwie „Paradise” („Paradyż”„Paradyz” = Raj), założony w 1827 r. przez Jana Adamowskiego.
